Februari was voor ons een fantastische maand. Alle, de tweede helft dan toch... De eerste helft van februari duurde eindeloos... Continu wachten op nieuws van Katrien en Kevin of ze nog niet in het ziekenhuis waren voor de geboorte van hun eerste kindje (en ons eerste kleinkind en Emma's eerste metekind). Verwachte datum was 17 februari, maar natuurlijk kon dit ook vroeger of later zijn. Dus vanaf 1 februari, telkens we elkaar belden, was het: "Nieuws?", "Nee, nog geen nieuws". Weer ontgoocheld... :-). Maar de baby zat goed in Katrien's buik en wou er niet te vroeg uit komen. De vrienden in Dubai werden hier zot: bij elke telefoon sprongen we een gat in de lucht. We hadden ook niets van plannen meer gemaakt voor het weekend, want stel dat... Ook op Peter's werk was het niet makkelijk natuurlijk. En 17 februari ging voorbij zonder telefoon.... Vanaf half februari skypten we wel elke dag met Katrien. Zo ook op 19 februari. Om 19 uur lokale tijd hier bellen we naar Katrien (16 uur Belgische tijd). Geen antwoord. Kwartiertje later opnieuw. Weer geen antwoord. Op GSM bellen durfden we niet, want misschien waren ze inderdaad wel vertrokken. En inderdaad, een tijdje nadien telefoon van Kevin: "we zijn in het ziekenhuis en mogen blijven". En ineens ging het snel... Vlug op de PC zoeken naar ticketten en er vinden voor die nacht met Austrian Airlines. Vlug valiezen pakken en een paar uur later zaten we in de taxi naar de vlieghaven. Rond 23.30 uur Dubai tijd - we waren net aan het inchecken - kregen we een telefoon dat Louise geboren was en dat dochter en moeder (en vader uiteraard) het heel goed stelden (3,650 kg en 51 cm). De mensen in de vlieghaven keken ons een beetje raar aan want Emma, Peter en ik vlogen elkaar in de armen!
Om 9 uur 's morgens kwamen we dan - via een korte stop in Wenen - in Brussel aan. Met de huurauto reden we snel naar Gent (we logeerden bij Simonne, Emma's oma) en tegen de middag waren we in het ziekenhuis in Waregem. En.... we waren de eerste bezoekers! Daar waren we wel een beetje blij om :-). Je ziet, afstanden zijn relatief geworden...
We zijn dus ca 5 dagen in Belgie gebleven. Alle dagen naar het ziekenhuis uiteraard. Want ongelooflijk, zo'n baby verandert van dag tot dag. En we zijn niet subjectief, maar Louise is de mooiste baby ter wereld :-).
Het was nadien ontzettend moeilijk om Belgie te verlaten. Dan zijn de afstanden opnieuw weer ver. Gelukkig is er skype. Elke week skypen we nu naar Katrien en Kevin. En we zien effectief Louise groeien als een kool! En ze wordt nog mooier met de dag :-).
In juli gaan we allemaal samen een weekje naar Frankrijk. We kijken er zo naar uit! Als grootouders mag je nl je kleinkind eens goed verwennen, niet? En we zullen de ouders met veel plezier een weekje ontlasten van hun dochtertje. Grootouders en de meter zullen er goed voor zorgen! En dan in het najaar hopelijk allemaal naar Dubai?
Om 9 uur 's morgens kwamen we dan - via een korte stop in Wenen - in Brussel aan. Met de huurauto reden we snel naar Gent (we logeerden bij Simonne, Emma's oma) en tegen de middag waren we in het ziekenhuis in Waregem. En.... we waren de eerste bezoekers! Daar waren we wel een beetje blij om :-). Je ziet, afstanden zijn relatief geworden...
We zijn dus ca 5 dagen in Belgie gebleven. Alle dagen naar het ziekenhuis uiteraard. Want ongelooflijk, zo'n baby verandert van dag tot dag. En we zijn niet subjectief, maar Louise is de mooiste baby ter wereld :-).
Het was nadien ontzettend moeilijk om Belgie te verlaten. Dan zijn de afstanden opnieuw weer ver. Gelukkig is er skype. Elke week skypen we nu naar Katrien en Kevin. En we zien effectief Louise groeien als een kool! En ze wordt nog mooier met de dag :-).
In juli gaan we allemaal samen een weekje naar Frankrijk. We kijken er zo naar uit! Als grootouders mag je nl je kleinkind eens goed verwennen, niet? En we zullen de ouders met veel plezier een weekje ontlasten van hun dochtertje. Grootouders en de meter zullen er goed voor zorgen! En dan in het najaar hopelijk allemaal naar Dubai?
